D I A G N O S E 

Tijdens en na het horen van de diagnose kanker komt er veel op ouders af. Misschien had je al een tijd het gevoel dat er iets niet klopte en was je kind al een tijd ziek of niet zichzelf. En nu deze uitslag. Iets wat je waarschijnlijk nooit had verwacht. Met het horen van de diagnose komen angsten en vragen op. Gaat mijn kind dood, is er kans op genezing, hoe groot is die kans, wat zijn de behandelmogelijkheden, hoe zien die behandelingen eruit? Een periode van grote onzekerheid. In deze periode is het vooral veel afwachten, hopen, en luisteren naar de artsen en verpleegkundig personeel. Daarnaast kun je als ouder niet veel meer doen dan er voor je kind zijn en vooral ook te blijven luisteren naar wat jullie zelf belangrijk vinden en wat jullie kind nodig heeft. Blijf altijd luisteren naar je eigen gevoel!

De volgende tips kunnen wellicht ondersteunen

Eerlijkheid
Wees eerlijk tegen je kind, aangepast op zijn/haar leeftijd. Je hoeft echt niet tot in detail te vertellen wat er aan de hand is, maar een duidelijke, eerlijke uitleg is voor kinderen heel belangrijk. Kinderen zijn wijs, en voelen haarfijn aan dat er iets is. Juist als je hier niet duidelijk of eerlijk over bent, kunnen ze gaan twijfelen aan zichzelf. Ze kunnen vragen stellen waar je misschien van schrikt. Ga ik dood, wat gebeurt er in mijn lichaam, heb ik kanker, wordt ik weer beter? Confronterend en toch helpt het om hier eerlijk op te antwoorden. Uiteindelijk is het hun lichaam, hun leven en ja, ook hun levenspad. Ze hebben het nodig om hun gevoel te verwoorden en daar antwoord op te krijgen. Ook broertjes en zusjes hebben behoefte aan duidelijkheid en openheid. Daarom is het fijn als 1 of beide ouders zelf aan de andere kinderen in het gezin vertellen wat er aan de hand is. Het kan zijn dat je bepaalde dingen moet herhalen, kinderen kunnen vaak niet alles in 1 keer verwerken. Het is dus heel normaal als jouw kind na een tijdje met dezelfde vraag komt, terwijl je misschien denkt dat dit nu toch wel duidelijk is. Naast dat ze behoefte hebben aan uitleg over wat er speelt, kunnen broertjes en zusjes ook worstelen met vragen en zorgen; Is het mijn schuld want ik was weleens boos, kan ik ook kanker krijgen, jaloezie omdat hun zieke broertje of zusje zoveel aandacht en cadeautjes krijgt, en soortgelijke vragen en thema's. Confronterend, maar juist door hier over te kunnen praten en deze gevoelens te mogen uiten komt er ruimte en rust in hun hoofd.

Broertjes en zusjes
Ook voor broers en zussen is de periode van diagnose en behandelingen zwaar. Alles wat normaal was is opeens anders. De bezorgdheid over hun zieke broer of zus is groot. Juist in deze periode is er niet altijd ruimte om er volledig voor hun te zijn. Het kan zijn dat ze ondergebracht moeten worden bij familie of vrienden. Wat kan helpen is om je kind hier zoveel mogelijk de regie in te geven. Waar wil het zelf het allerliefste naar toe. Maak dat mogelijk. Zorg dat hun leven zoveel mogelijk doorgaat, wees erbij op belangrijke momenten. Betrek ze zoveel mogelijk bij alles. Leg ze daarbij goed uit wat er precies gebeurt en waar dit voor nodig is. Leg ook goed uit aan school wat er speelt in jullie gezin en welke impact dit heeft op jullie kinderen. Het ene kind wil heel veel praten op school over wat er aan de hand is met zijn zieke broer of zus, het andere kind wil juist dat alles zo normaal mogelijk gaat en er niet steeds gevraagd wordt hoe het gaat. Wat het ook is, waarschijnlijk kan jouw kind dit heel goed zelf aangeven en kunnen jullie dit bespreken op school. Mijn ervaring is dat leerkrachten soms ook moeite hebben om een goede balans te vinden in het laten uitten van een kind en begrenzen. Soms wordt er te snel over gegaan op de orde van de dag, terwijl jouw zoon of dochter nog zoveel te vertellen heeft. Kijk dus zo goed mogelijk wat jouw zoon of dochter nodig heeft.

Liefde
Wat je vaak hoort als iemand ernstig ziek is, is dat je zo weinig kunt doen. Vooral als je eigen kind ernstig ziek is kan dit gevoel je overvallen. Toch is er 1 ding wat je altijd kunt doen en dat is misschien wel het allerbelangrijkste. Er zijn voor je kind, vanuit liefde, dat is uiteindelijk het enige wat telt en het grootste wat je kunt doen. Dus aan de ene kant kun je misschien weinig doen, of veel minder dan je zou willen, aan de andere kant kun jij je kind het enige geven wat het echt nodig heeft en dat is liefde, vertrouw daarop!
 
Verschillende reacties
Weet dat je als partners allebei anders kunt reageren. Waar de één misschien heel sterk is en alles wil weten van de artsen en verpleegkundigen, kan de ander zich compleet verloren voelen en alleen maar huilen, het liefst willen vluchten, weg van de situatie of wat dan ook.
Wat jouw reactie en die van je partner ook is, respecteer elkaar, iedereen gaat op een andere manier om met een heftige situatie. De ene manier is niet beter dan de andere en zegt niets over de liefde die er is.

Blijf communiceren
Blijf communiceren met je partner en met anderen waar je behoefte aan hebt. Blijf daarin ook eerlijk, soms kan het zijn dat je al een tijdje worstelt met bepaalde dingen of verschrikkelijke gedachten en dat niet durft te vertellen. Dan wordt het in je hoofd alleen maar groter. Het helpt om even met iemand anders te kunnen praten. Ook maatschappelijk werk kan je hierbij ondersteunen.

Hulp van anderen
Vaak krijg je veel hulp aangeboden, wat heel fijn, nodig en helpend is. Probeer hierbij ook bij je eigen gevoel te blijven, wat past bij jou, wat is helpend en ondersteunend, van welke hulp krijg je zelf misschien stress en wat hebben jullie als gezin echt nodig. Het gaat uiteindelijk om jullie, niet om degene die hulp biedt.

Onderbuikademhaling
Haal een paar keer op een dag een paar keer diep adem naar je onderbuik, ook al is dit misschien nog zo moeilijk. Op deze manier verwerk je emoties. Als je in een moeilijke situatie zit gaat de ademhaling vaak hoog in het lichaam zitten. Hierdoor adem je niet meer door naar je buik, terwijl hier juist emoties worden verwerkt. Je hoeft niet de hele dag op je ademhaling te letten, maar af en toe hier even bewust van zijn kan je helpen. Ook voor je kind kan dit fijn zijn.

Overlevingsstand
In een moeilijke situatie gaat je lichaam in de overlevingsstand. Dit herken je vast, misschien voelde je de behoefte om te vechten, te vluchten, of was je totaal bevroren toen je het nieuws te horen kreeg. Wat het ook is, het hoort bij het functioneren van je lichaam. Na een tijdje wordt dit langzaam weer minder en krijgt je lichaam de kans om alles te verwerken. Dit proces kan lang duren en heeft echt tijd nodig. Het is heel normaal als je een tijd niet kunt eten of slapen. Vertrouw erop dat dit bij jouw manier van verwerken hoort en je lichaam je op deze manier beschermt. Slaapmedicatie is misschien verleidelijk of wordt aangeboden in het ziekenhuis, maar eigenlijk verstoor je hiermee het natuurlijke reactievermogen van je lichaam. Daardoor ga je het verdriet uitstellen of het wordt weggestopt. Dit kan op de lange termijn juist tegen je werken. Terwijl het wakker liggen, niet eten, of andere reactie een functie heeft. Misschien kun je juist in de nacht je verdriet toelaten en ben je er overdag voor je kind en de rest van je gezin. Dus wees je bewust dat het erbij hoort. En echt, je gaat vanzelf weer beter eten en slapen. Vertrouw daar op.

Schrijven
Een dagboek bijhouden is een fijne manier om alles bij te houden en enigszins te verwerken. Hier kun je alles kwijt wat je maar wilt. Ook is het fijn om later nog eens terug te lezen wat er nou precies gebeurde, niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kinderen. Er komt zoveel op je af dat je vaak niet alles onthoudt. Door het schrijven kun je dit bijhouden. Tegelijkertijd verwerk je tijdens het schrijven ook onbewust emoties en gevoelens.

Angst toelaten maar handelen vanuit liefde en vertrouwen
Het is zo begrijpelijk dat er angsten naar boven komen en heel veel vragen. Dit is zowel tijdens als na de behandelingen. Wat helpt is die angst er te laten zijn, toe te laten, maar uiteindelijk altijd te handelen vanuit liefde en vertrouwen. Waar angst zit zit geen liefde, het tegenovergestelde van angst is liefde. Dus als je angsten hebt, ga er doorheen, en kies daarna altijd weer voor het hoogste, de liefde. Angst houdt vast, liefde laat los. Uiteindelijk heeft jouw kind dit nodig, jouw liefde en vertrouwen. Dit maakt voor jezelf en voor je kind een groot verschil, ook als het niet meer goed komt.